Over digitalisering en verhuisdozen
In de afgelopen maand december zijn wij verhuisd. Ik werd er niet heel erg blij van maar enfin, het klusje is weer geklaard. Ik ben overigens nog nooit iemand tegengekomen die wel enthousiast wordt van een verhuisexercitie. Die gedachte werkt voor mij troostend: gedeelde smart is halve smart.
Ik heb heel veel verhuisdozen gevuld, van kleding tot keukengerei, van boeken tot vazen, van glasservies tot schilderijtjes en andere-wel-te-bewaren-prullaria en zo verder en zo verder. Tevreden over zoveel vlijt zag ik dat de stapel dozen zich als een olievlek had uitgebreid….maar hup, volgende doos.
Bij het inpakken van alle spullen uit de werkkamer ging het al even vlot: ordners passen immers perfect in een doos. En alle losse spulletjes zoals nietmachine, paperclips en plakband gaan met een beetje goede wil prima in een klein doosje of bakje o.i.d.
Toen de verhuisdozen op waren, ging ik nieuwe halen. En terwijl ik deze achterin mijn auto laadde, realiseerde ik mij dat ik deze nieuwe dozen nodig had voor alle zaken die voor papier nodig zijn. Zo heb ik paperclips, perforator, brievenopener, nietjes, plastic mapjes, bureaubakjes, pennen, stiften, enveloppen, ordners, prullenbak, tabbladen om mij heen verzameld om ‘iets’ met dat papier te doen: opbergen en/of vastbinden enz.
Kortom: al die dozen waren gevuld met papier en aanverwante zaken.
Ik had heel wat verhuisdozen minder hoeven inpakken als de inhoud van al die ordners in digitale vorm beschikbaar zou zijn. Dan heb ik geen ordners en tabbladen meer nodig. En de perforator en de nietmachine kunnen ook naar de schroot. En de mapjes en de bakjes blijven leeg, want ik heb toch alles digitaal?
Klopt. Gelukkig kan ik al vele zaken online raadplegen of ontvang ik via de mail.
Maar…: nog niet alles. En er zijn zgn. ‘verzachtende omstandigheden’: ik heb nu ook dozen moeten inpakken met ordners die dateren van vóór het digitale tijdperk. Ik ben verplicht deze nog een aantal jaren te bewaren. Dus.
En om nu alle bakjes en mapjes weg te doen……
Nee, dat gaat me niet lukken. Echt niet.
Met iets meer chagrijn heb ik toen de overige dozen ingepakt….
Mijn moraal van dit verhaal: ik ben nu extra gemotiveerd om minder papier in huis te bewaren. Wat dat betreft is een keer verhuizen een prachtige stimulans daarvoor. Overigens ook voor andere zaken…..
Maar zoals het vaker gaat in ‘veranderingsprocessen’: de winst zit ‘m in de groeiende bewustwording dat het anders kan.
En dat gaat me wél lukken.